HET VERHAAL VAN VARMA
Als een van de weinige kinderen van kleur in het dorp waar hij opgroeide werd Varma buitengesloten en gepest. Omdat er thuis ook problemen waren voelde hij zich nergens veilig. Hij stond er alleen voor. Altijd op je hoede moeten zijn maakte hem angstig. Dat werd nog versterkt toen hij op een avond door een groep jongeren in elkaar werd geslagen, in een sloot belandde en bang was dit niet te overleven. Varma kreeg PTSS. De angst nam zo toe dat hij een paar jaar niet meer naar buiten durfde en troost zocht in alcoholgebruik. Met professionele hulp kreeg hij stap voor stap zijn leven weer op de rit. De angst kreeg een plek. Hij volgde een opleiding, werkte als vrijwilliger en vond afleiding en een uitlaatklep voor zijn emoties in muziek. Varma hoopt in de toekomst van het begeleiden van anderen zijn werk te kunnen maken. En, nu hij op zichzelf woont, zijn geliefde vogel in huis te nemen.
HET VERHAAL VAN EDWIN
Toen Edwin nog een jongetje was dronk hij zijn eerste glas alcohol. “om blij van te worden” net zoals zijn vader. Edwin werd geboren op de Antillen. Ze hadden het niet breed maar moeder spande zich tot het uiterste in om zo goed mogelijk voor haar kinderen te zorgen. Zijn moeder was zijn grotevoorbeeld waar het ging om rechtvaardigheid, liefde en respect. Helaas kreeg Edwin te maken met de slechte kant van mensen. Met seksueel misbruik, ernstige mishandeling, onrecht en geweld. Hij hield het voor zichzelf om zijn moeder niet te belasten. De trauma’s volgden elkaar op. Steeds weer werd zijn vertrouwen in mensen geschonden. Edwin had geen houvast meer en het ging steeds slechter met hem. Tot op de dag van vandaag werkt hij hard aan zijn herstel, met vallen en opstaan en steeds meer gelukkige momenten. Achter het fornuis, met zijn geliefde en zijn katten, dansend of schilderend vindt hij zichzelf terug.
HET VERHAAL VAN THOMAS
Toen deze trotse bezitter van het net behaalde middelbare schooldiploma ging stappen met collega’s van een restaurant waar hij in de keuken werkte, zag hij hoe een meisje op straat van haar fiets werd beroofd. Thomas schoot te hulp maar de dief gaf zich niet gemakkelijk gewonnen en sloeg Thomas met een stuk hout zodanig hard op zijn hoofd dat hij er flinke hersenschade aan overhield. Nu, 10 jaar later kijkt hij terug op een lange en intense periode van herstel, tegenslag en weer herstel. Hij heeft afscheid moeten nemen van wie hij was vóor het ongeluk en moeten accepteren dat sommige dingen niet meer gaan of in ieder geval ánders gaan. Maar Thomas voelt zich als de getatoeëerde Feniks op zijn rug uit de as herrezen en met een optimistische blik zoekt hij zijn weg. Over het ‘ongeluk’ zegt hij dat hij het opnieuw zo zou doen, ook al hoorde hij nooit meer iets van het meisje en loopt de dader weer vrij rond. Iemand te hulp schieten die het nodig heeft blijft voor hem het belangrijkst.
HET VERHAAL VAN JURRE
Op een hete zomerdag speelde de 8 jarige Jurre op zijn kinderkamer met een aansteker en een papiertje. Onschuldig leek het, maar de prullenbak vatte vlam, het vuur greep om zich heen en het huis brandde grotendeels af. De kleine Jurre durfde aan niemand te vertellen wat zijn aandeel hierin was geweest. En zo leefde hij ruim 20 jaar met dit geheim. Uit schuldgevoel en angst sloot hij zich af voor anderen en verdoofde zichzelf door te blowen. Soms ging het een tijd goed en dan bouwde hij aan zijn toekomst. Maar steeds lonkte de verdoving en uiteindelijk leidde dat tot een destructieve crackverslaving. Talloze opnames in klinieken volgden en afkicken lukte in eerste instantie maar eenmaal terug in een niet veranderde situatie viel hij toch weer terug. Op de bodem van de put klampte hij zich vast aan wat hem ooit inspireerde; fietsen! Met zijn held de wielrenner Marco Pantani voor ogen klom hij op de fiets en kickte fietsend af, cold turkey, ruim 3000 km naar zuid Italië. ‘Als je kunt winnen moet je het ook doen’ zei Pantani en is daarmee een voorbeeld voor Jurre. Hij is ruim een jaar clean en voorzichtig bezig weer een leven op te bouwen.
HET VERHAAL VAN JEROEN
“Soms denk ik dat ik voor alles om mij heen zo open sta omdat ik door middel van een vacuüm extractie ben geboren; je perst en duwt jezelf niet de wereld in maar wordt de wereld in getrókken. Of stond ik al zo open dat ik niet uit mezelf ter wereld kon komen maar door de kracht van anderen op aarde getrokken moest worden”. Jeroen is snel overprikkeld. Hij leeft intens. Indrukken kunnen overweldigend zijn. Dan keert hij zich af en zoekt rust. Zijn sensitiviteit leidde tot schooluitval en uiteindelijk tot opname in de psychiatrie. Jeroen is op zoek naar stilte in zichzelf en zijn omgeving. Soms kijkt hij met verbazing naar de vaak dolgedraaide maatschappij. Hij wil ontsnappen aan de wereld zoals die zich aan hem opdringt. Meer en meer leert hij dat ontsnappen niet de weg is. Hij probeert zijn angst in de ogen te kijken en de confrontatie aan te gaan. Soms voelt hij zich een klokkenluider. Jeroen vindt zijn rust in werken in de natuur. En door muziek te maken en te dansen kan hij via zijn lichaam en stem niet alleen zijn hoofd maar ook zijn hart bereiken. Zonder dualiteit op zoek naar heling en onvoorwaardelijke liefde.
HET VERHAAL VAN DUNYA
Op haar vijfde had Dunya een bijna-doodervaring. Terwijl zij bijna verdronk ervaarde zij een gevoel van volledigheid en opgenomen zijn in het grote geheel. Naar dat bijzondere gevoel bleef zij haar hele leven zoeken. Dunya, opgegroeid in een complexe gezinssituatie, gepest op school, bleek een turntalent te zijn en bereikte een hoog niveau in de nationale turnwereld. Maar dat had een prijs. De voortdurende focus op haar gewicht, de druk en de hoge eisen van buitenaf veroorzaakten ernstige fysieke en psychische problemen. Ze raakte zichzelf kwijt en het onvermogen om hier mee om te gaan vertaalde zich in destructief gedrag. Wat overbleef was verdriet, eenzaamheid, angst, vertwijfeling en bovenal; leegte. Ondanks alle keren dat ze het leven wilde verlaten of de dood in de ogen keek gaf ze niet op. Met hulp van een vasthoudende begeleider werd een vonkje aangewakkerd door bezig te gaan met vrijwilligerswerk. Het lukte Dunya om van de nood een deugd maken want met haar ervaringen kon zij van waarde zijn bij het herstel van anderen. Eerst als ervaringsprofessional en sinds kort als professional op nieuwe plek, los van haar geschiedenis. De leegte is er nog steeds maar tegelijkertijd ervaart ze zoveel liefde en verbinding dat zij een mooie toekomst voor zich ziet.